Oeps, dat was niet de bedoeling

Soms gebeurt het wel eens dat iemand die een klacht heeft, besluit die te handhaven. Zelfs wanneer ze in eerste instantie ervan overtuigd waren dat ze er vanaf wilde. Wanneer dat tijdens een sessie naar voren komt dan is dat even slikken. Hoe ik ervan baal doet niet terzake. (want stiekem doe ik dat wel natuurlijk). Maar zoals iemand ooit tegen mij zei: 

Iedereen heeft recht op zijn eigen ellende

Het is altijd de keus van iemand zelf, of je werkt door die klacht of probleem heen, of je doet het niet. Natuurlijk stond ik wel even raar te kijken dat dit gebeurde. De uitdrukking op het gezicht zal ik ook nooit meer vergeten.
Ineens was daar de realisatie dat er eigenlijk geen probleem, geen klacht was en dat ze dit zelf georkestreerd had. De stelligheid waarmee ze aangaf dit niet los te willen laten overtuigde mij om het te laten voor wat het is. Einde sessie. 

 Nee, dan ga ik niet door, ook niet voor de gezelligheid of voor het geld. Het is prima wanneer iemand besluit het probleem te handhaven. Want blijkbaar levert het verhaal nog te veel positieve dingen op. Het verhaal blijven vertellen, aan zichzelf en iedereen die het maar horen wil lijkt bijna wel een identiteit geworden.
Wat ik daarvan vind doet er niet toe. 

Het verhaal

Hoe onvoorstelbaar het ook klinkt, soms beseffen mensen dat ze inderdaad kunnen stoppen met het gedrag wat problemen geeft en realiseren ze zich dat ze dat helemaal niet willen. Want die stap maken, om uit die patronen te stappen dat vraagt eigen verantwoordelijkheid, dat vraagt om uit de comfortzone te stappen. En soms is die stap te groot.

We vertellen onszelf en anderen graag verhalen over onszelf. Of die verhalen waar zijn daar kunnen nog wel verschillende bomen over opgezet worden. Het moment dat iemand zich realiseert dat het verhaal wat ie zichzelf voorhoudt niet meer steekhoudend is kan dat best confronterend zijn. Je ineens realiseren dat je zelf verantwoordelijkheid kunt nemen voor je leven kan spannend zijn. Zeker wanneer iemand gewend is om vanuit een slachtofferrol naar zichzelf te kijken en eigenlijk vindt dat alles wordt aangedaan buiten zijn of haar invloedssfeer. 

Het maakt ook werkelijk niet uit wat voor prachtig mooi mens schuil gaat onder het verhaal, wanneer iemand niet wil dan houdt het op. Dat is ook een keuze. En misschien komt er nog een keer een moment dat er een andere keuze gemaakt wordt, en dat dat prachtige mooie mens wel gezien mag worden.