Nog nooit waren er zoveel mensen met overgewicht

Vandaag de kop op diverse nieuwssites: 

Nog nooit waren er zoveel mensen met overgewicht.

Het is letterlijk een groeiend probleem, overgewicht, zwaarlijvigheid, een toename van gewicht wat er niet meer afgaat. Dat de wereldbevolking groeit en zwaarder wordt is al langer bekend. Dat in Nederland de bevolking in omvang toeneemt is ook al langer bekend. In 2023 15,7% van de Nederlanders boven de 20 jaar obesitas. Volgens het CBS is dat een record. Een record wat ook een stijgende lijn vertoont, want in 2022 was dat 15,5%.

Of het nu gaat om matig of veel overgewicht, het feit ligt er, de Nederlander wordt steeds zwaarder. Ruim de helft van de Nederlanders, 51%, heeft in zekere mate overgewicht. En dat is een zorgelijke ontwikkeling. In de begin jaren 80 was dit 33%. Ook dat is een hoog percentage. De stijgende lijn is echt zorgwekkend. 

Nu is het makkelijk scoren natuurlijk om te zeggen 

Ieder pondje gaat door het mondje.

Natuurlijk is dat zo, maar er spelen ook zoveel andere factoren mee. De welvaart heeft blijkbaar een prijs. Er is een grote vlucht gemaakt in de welvaart, in het leven van alle dag. Supermarkten puilen uit van gemak-dient-de-mens-pakketten. Kant-en-klaar-maaltijden, chips, frisdranken, vruchtensappen. Collectief bewegen we te weinig en het eten wat we eten is calorierijk en te weinig voedzaam. In die zin, het voegt te weinig daadwerkelijke voedingsstoffen aan ons lichaam toe om goed te functioneren. Daarnaast wordt er veel te weinig water gedronken. En dat zorgt ervoor dat stofwisselingsprocessen in het lichaam ook niet soepel verlopen. Ook worden de signalen die ons lichaam ons geeft nog wel eens misverstaan. Wanneer ons lichaam aangeeft dat het vocht nodig heeft, dat we dorst hebben wordt vaak misverstaan als honger of trek. Er wordt dan sneller naar de koelkast of de chipsla gelopen dan naar de kraan. Probeer het de volgende keer maar eens, hoe verbaasd zul je zijn dat wanneer je een glas water drinkt dat gevoel verdwijnt en je gewoon weer verder kunt met je dag omdat je het gevoel van verzadiging hebt bevredigd.

Gemak dient de mens

Beweging is ook essentieel, en dat is ook iets wat eigenlijk veel te weinig gebeurt. We zitten wat af. Het wordt ons ook wel heel makkelijk gemaakt, vanuit onze stoel of liggend op de bank kunnen we de boodschappen bestellen en het wordt gebracht. We pakken even snel de auto voor een kleine boodschap. De fiets in de schuur is in veel gevallen een elektrische fiets, wat handig kan zijn, maar het zet geen zoden aan de dijk als je meer wilt bewegen. Want die ondersteuning wordt als snel de drijvende motor. Hiermee veroordeel ik niemand, want het wordt ook makkelijk gemaakt en we zijn nou ook wel van gemak dient de mens. Maar wat we ons niet realiseren is dat we daarmee ook dichtslibben. Letterlijk. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. 

Stilstaand water

Want wanneer de energie niet meer stroomt dan komt het tot stilstand en net als stilstaand water gaat dat stinken. Gedachten vertroebelen, gevoelens vertroebelen en een neerwaartse spiraal wordt ingezet. Omdat alles elkaar raakt, onze gedachten en gevoelens geven in ons lichaam een weergave, ons lichaam vertaalt dat in sensaties als pijn of plezier en die  versterken weer de gedachten en sensaties. Wanneer je het ene doorbreekt dan doorbreek je ook het andere. Waarmee je dus een opening hebt om andere keuzes te maken wat dan weer leidt tot ander gedrag. 

De eerste stap

En ik begrijp heel goed dat het verrekte lastig kan zijn om die eerste stap te maken. Dat die eerste stap kan voelen als een onneembare berg. Maar je weet ook dat een berg niet in één keer beklommen wordt. Dat gaat ook stapje voor stapje. En met iedere stap die gezet wordt bereik je uiteindelijk de top van die berg. 

In de bevoorrechte wereld waarin we leven kunnen we alles krijgen wat ons hartje begeert. De vraag is echter, weten we ook wat ons hartje begeert? Veel gedrag is gedrag om iets te compenseren voor wat we onszelf niet gunnen, of waarvan we denken dat we het niet verdienen. En dat is toch een beetje gek, vind ik. Het onszelf 'straffen', niet goed voor onszelf zorgen helpt echt niet verder. Het maakt het leven niet leuker, niet mooier, niet gezelliger. Het masker of de masquerade waarachter we ons verschuilen maakt het niet leuker, niet ten diepste. Worden we werkelijk gelukkiger van die grote borden vol met eten? Proeven we dan nog wat we eten of is het gewoon snel naar binnen werken omdat er nog zoveel te doen is? Rennen we onszelf gewoon keihard voorbij in plaats van dat we even stoppen om de bloemen te ruiken, de vogels te horen?

Gelukkig of ongelukkig zijn

Wie wordt er nu gelukkig van wanneer je je lamlendig voelt? Volgens mij is het geboorterecht van de mens dat ie zich gelukkig voelt. Dat ie zich fit, energiek, vrij, blij en vrolijk voelt. Dat gebeurt niet wanneer we onszelf als vuilnisbak behandelen. Dat we van alles naar binnen werken wat geen vrolijke energie geeft. Het leven is om van te genieten, en ja soms zijn er momenten dat er weinig te genieten valt ook dat hoort bij het leven. Maar wanneer we ook nog eens niet goed voor onszelf zorgen, onszelf vol gooien met etenswaren die voor meer vervuiling en obstakels zorgen dan voor doorstroming en energie dan wordt het vrij lastig.

Je hoeft jezelf geen streng dieet op te leggen. Je hoeft jezelf niet te beperken. Wat we opnieuw te leren hebben is dat we ons lichaam leren verstaan, dat we onze gedachten en gevoelens bewust zijn. Dat ons gedrag voortkomt uit een combinatie van die factoren. 

Wil je meer weten, kijk dan even hier voor het e-book.