Multitasken, als je dat kunt ben je helemaal het mannetje, of vrouwtje. Zeggen ze. Terwijl het eigenlijk een grote horror is. Multitasken bestaat niet. Je kunt niet aandachtig met tachtig zaken tegelijk bezig zijn. Het is een recept voor overspannenheid, voor burn-out en voor gechagrijn. Hoe wil je in vredesnaam iets goed uitvoeren wanneer je gedachten overal naar toe fladderen over wat er verder nog moet gebeuren?
Multitask horror
Multitasken is horror. Het vertraagt, het levert half werk, het zorgt ervoor dat je niet je volle aandacht geeft aan dat wat je aan het doen bent. En toch wil iedere werkgever iemand die goed kan multitasken, iemand die een duizendpoot is en multifunctioneel inzetbaar is. Ze vinden het gek dat diezelfde duizendpoot een tijdje later opgebrand thuis zit met gedachtes die maar blijven malen, een verantwoordelijkheidsgevoel die niet te dragen is voor een grote groep mensen, laat staan voor een enkel individu.
Je kunt simpelweg niet meerdere dingen tegelijk doen. Niet met je volle aandacht tenminste, want het zal altijd rondzingen wat er nog moet gebeuren, hoe dat moet gebeuren en wanneer.
We willen het misschien wel heel graag geloven dat we wel kunnen multitasken, dat we wel duizend dingen tegelijkertijd kunnen regelen, organiseren, fiksen. Helaas, het is de natte droom van de corporate business, er zit geen enkele toegevoegde waarde in. Niets anders dan een ramp in wording. Voor iedereen die ermee te maken heeft.
Multitasken is een recept voor stress
Veel mensen maken zichzelf ook wijs dat ze heel goed in multitasken zijn en vragen zich 's avonds af waarom ze zo moe zijn, waarom ze in het weekend hoofdpijn hebben en waarom met enige regelmaat de wereld om hun heen lijkt in te storten. Trouwens, je ziet het op de weg, bellen/appen en autorijden, op de fiets zwalkend append en het verkeer dat van rechts komt niet opmerken. Je ziet het zelfs in restaurants, café's, 'gezellig' aan een tafeltje en ieder op zijn eigen telefoon, wat was het leuk je gesproken te hebben!
De multitask horror, in plaats van onze aandacht werkelijk te focussen op dat waar we mee bezig zijn, zijn we in ons hoofd alweer bezig met het volgende. Ik net zo goed. Het vraagt wat van de mens om het af te leren. Om de focus te verleggen, om onszelf af te vragen, wat maakt me nu echt gelukkig? In plaats van het versnipperd bezig zijn met onze energie, onze aandacht.
Want als je iets doet wat je echt leuk vindt, dan vreet dat geen energie, dan raak je uitgeput, opgebrand of overspannen. En toch zijn er zoveel mensen die thuiszitten, of die op hun laatste benen lopen omdat ze niet meer verder kunnen. Het is op. Hoe jammer is dat.
Het is te voorkomen dat je zover komt. Gewoon even ademhalen, op de plaats rust. Wat wil ik, wat moet er gebeuren, wat is helemaal niet noodzakelijk. Want datgene wat helemaal niet noodzakelijk is daar gaat vaak de meeste tijd en energie inzitten.
Vluchtgedrag om weg te komen van wat echt belangrijk is.
Stop er mee
Stel, we zouden massaal minder tijd besteden aan de 'sociale' media? Hoeveel tijd zou jij overhouden? Je kunt je ook afvragen hoe sociaal sociale media is, maar dat is weer een heel andere aanvliegroute.
Multitasken, laten we er mee ophouden. Laten we gewoon doen wat er moet gebeuren, met aandacht. Dat scheelt trouwens ook bakken met tijd. Als je gefocust bezig bent met wat je doet. Of het nu eten is, je werk, een boek lezen. tandenpoetsen. Doe het met aandacht, met liefde. Dan zul je merken dat de zon iedere dag schijnt.
