Dat wat de boer zegt
De laatste dagen scharrelt deze parabel steeds door mijn gedachten.
Er was eens...
Lang geleden woonde er in een dorpje op het Chinese platteland een boer met zijn zoon. Het enige bezit van de boer en zijn zoon waren de hut waarin zij woonden, een kampje grond naast de hut en een paard. Zo konden zij het land bewerken en leefden en werkten in alle bescheidenheid. Tot op een dag de omheining van het kampje land was doorbroken en het paard weg was.
Die avond kwamen de dorpelingen bij de boer en zijn zoon, om te vertellen hoe verschrikkelijk zij het vonden dat dit de boer en zijn zoon moest overkomen. "Wat verschrikkelijk" zei de één, "Je paard verloren, wat een ongekend drama" zei de ander. De boer haalde zijn schouders op en zei "misschien, we gaan het wel zien".
De volgende dag gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk, bewerkte het land zonder het paard maakte zij er het beste van, en de dagen en weken gingen voorbij. Tot op een dag het paard kwam aangelopen. Het paard was niet alleen, het had tien wilde paarden meegebracht.
Die avond kwamen de dorpelingen opnieuw bij de boer en zijn zoon. De stemming onder de dorpelingen was euforisch. "wat een geluk" zei de één. "Wat een zegen, je bezit in plotsklaps vertienvoudigd" zei de ander. De boer haalde zijn schouders op en zei "misschien, we gaan het wel zien".
De volgende dag wilde de zoon proberen of hij de wilde paarden kon temmen. Hij klom op de rug van één van de wilde paarden. Die moest er niets van hebben en bokte en steigerde net zo lang en wild tot de zoon van zijn rug viel en met veel geweld op de grond belandde, waarbij hij beide benen brak.
Diezelfde avond stroomden de dorpelingen weer naar de hut van de boer en zijn zoon. "Wat een drama" zei de één, "Hoe moet dat nu met het bewerken van het land?" vroeg de ander. Een derde zei "wat een ongeluk treft jou". De boer haalde zijn schouders op en zei "misschien, we gaan het zien".
Niet veel later brak er een oorlog uit en alle jongemannen werden opgeroepen om zich te melden, zo niet de zoon van de boer want hij had zijn benen gebroken....
En de boer die dacht....
Alles heeft de betekenis die je er zelf aan geeft
Wat is geluk, wat is ongeluk? Misschien zijn gebeurtenissen wel neutraal en is het de betekenis die wij er gaan geven wat maakt hoe we ons voelen over een gebeurtenis. Wat voor de één als een negatieve gebeurtenis wordt ervaren kan voor de ander een positieve zijn. Misschien is het het proberen waard om eens te proberen gebeurtenissen als neutraal te aanschouwen en gewoon af te wachten wat er uit ontrold.
Dat probeer ik steeds meer, het is niet altijd even makkelijk want mijn brein (ieders brein) vindt ergens iets van door in het licht van de levenservaringen die zijn opgedaan. Maar ook die levenservaringen zijn weer gekleurd door de filters die we onszelf hebben aangeleerd.