Vandaag zong dit liedje de hele tijd door mijn hoofd, ben jij ook zo bang, van Toontje Lager. Misschien ken je 'm wel. Nu moet ik zeggen, de meeste angst ben ik inmiddels wel voorbij. Want ik weet dat die angst voornamelijk in mijn hoofd zit. Bangmakerij van een stemmetje die heel graag negatieve zaken belicht. Of vanuit een negatieve invalshoek de boel te becommentariëren. Dat stemmetje waar je ook zo lekker blij van wordt.
Ben jij ook zo bang, dat alles automatisch wordt
Newsflash; we doen alles al automatisch. Onze gewoontes zijn automatisch gedrag, onze gedachtes ook zoiets wat volledig automatisch gaat. Als we er niet alert op zijn. Let er maar eens op, gedachtes die we vandaag hebben zijn ten eerste veelal dezelfde als gisteren, vaak zitten er stemmetjes tussen die ons weerhouden om iets te doen wat we eigenlijk wel graag willen doen. En dan hebben de we nog dat stemmetje wat overal altijd commentaar op heeft.
Ben jij ook zo bang, dat alles bij het oude blijft
Gelukkig kun je dat wel indammen, of zelfs voor het overgrote deel laten verdwijnen. Want, steeds dezelfde gedachtes zorgen ook voor steeds hetzelfde gedrag en daarmee verandert er dus niets. Helemaal niets. Terwijl je je juist voorgenomen had wel op een of ander vlak een verandering te maken. En ja, dan blijft alles bij het oude, dan laat je het leven aan je voorbij gaan, dan mis je kansen.
Wat ik gemerkt heb, bij mezelf en bij mijn cliënten is dat de angst voor het onbekende vooral een grote rol speelt. Want, wat als ik wel die kilo's afgevallen ben? Wie ben ik dan? Wat als wel ineens de wereld voor me open ligt met oneindige mogelijkheden? Tja, wat dan? Wie ben ik zonder dat ik kan blijven verhalen over dat waar ik me mee geïdentificeerd heb? Of het nu overgewicht is, of andere beperkende overtuigingen waarom iets niet kan. Het is veelal de angst dat iets wel lukt dan dat dat iets niet lukt. Faalangst is ook niets anders dan bang zijn voor succes.
Daarmee doen we onszelf dus tekort. Ernstig tekort. Diep tragisch te kort. Vind ik. Ja, het heeft bij mij ook meer dan 40 jaar geduurd voordat ik dit inzag. Ik kan zeggen helaas, maar eigenlijk is het ook een groeiproces. Het is ook een proces die je zelf door te maken hebt omdat, ook al wordt het je honderd keer verteld, je het toch aan den lijve zelf moet ondervinden.
Dus, vraag jezelf eens af, waar ben je echt bang voor?
En als je je nou afvraagt welk liedje heeft ze het over?
